این غار در دهكده رود افشان شهرستان دماوند و در كوهستان البرز مركزی قرار گرفته است و تالارهای آن پوشیده از مواد آهكی است كه به صورت قندیل‌هایی از سقف غار آویزان شده اند. و البته چاله‌هایی كه آبی زلال را از دل صخره‌های سنگی بیرون می دهند.
برای دسترسی به این غار بهترین راه گذشتن از جاده فیروزكوه است كه بعد از گذر از دو راهی دماوند در محلی بنام سیدآباد به جاده فرعی آسفالته‌ای برخواهید خورد كه پس از طی حدود نیم ساعت رانندگی یا دو ساعت پیاده روی، به روستای رودافشان می‌رسید. از این روستا پس از حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه كوه‌پیمایی ساده در طول مسیر غار كه البته دارای شیب زیادی هم هست، به دهانه غار خواهید رسید كه درون قیف بزرگی به قطر ۱۰۰ متر جا خوش كرده و تنها از لبه همین قیف دهانه غار دیده خواهد شد!
در برخی منابع گفته شده كه در گذشته دهانه فعلی غار پشت تیغه سنگی بزرگی قرار داشته كه حدود ۳۵ هزار سال قبل بر اثر وقوع آتشفشان در كوه دماوند شكسته شده و با ایجاد شكاف عمیقی دهانه غار ظاهر شده و بعدها بر اثر فرسایش آب وسیع تر شده است. دهانه غار بسیار وسیع و فرم آن قوسی شكل است، طول آن ۴۰ متر و ارتفاع آن به ۱۲ متر می رسد.
در طول مسیر از پلی كه بر رودخانه دلی‌چای قرار دارد باید عبور كرد، سرچشمه این رودخانه دریاچه‌های تار و هویر است كه حاصل ذوب یخچال‌های قره داغ (در خط‌الراس اصلی البرز) به شمار می آیند. بطور كلی مدت زمان طی مسیر از تهران تا روستای رودافشان با اتومبیل حدود ۲ ساعت است كه تمام طول مسیر آن دارای جاده آسفالته است.
مسیر دیگری هم برای رسیدن به غار وجود دارد كه البته مسیر دشواری است اما به زیبایی اش می ارزد. این مسیر خوراك كوهنوردان و طبیعت‌گردهایی است كه به مقصد روداقشان سفر می كنند. این مسیر از روستای دلی‌چای واقع در حاشیه جاده فیروزكوه می گذرد و در امتداد مسیر رودخانه دلی‌چای ادامه پیدا می كند.
دهانه این غار كه بعد از غار ایوب و غار اسپهبد خورشید، سومین دهانه بزرگ در غارهای ایران است كه بعد از عبور از آن بلافاصله وارد اولین تالار غار می‌شوید كه از بزرگترین تالارها در غارهای ایران است. این تالار عظیم تاقدیس بزرگی است كه به علت استحكامی كه لایه‌های آن دارد هیچ نشانی از شكستگی یا سنگ‌های سست در آن دیده نمی‌شود. این تالار به اندازه‌ای بزرگ است كه می‌توان یك آمفی تئاتر بزرگ در آن برپا كرد!
شاید علت وسعت این تالار فرسایش آب رودخانه دلی چای در كنار فرایند غارزایی باشد؛ بدین ترتیب كه هزاران سال قبل كه دره رودافشان عمق فعلی را نداشت، رودخانه دلی چای و یا شاخه‌ای از آن با دهانه غار رودافشان هم سطح بوده و آب رودخانه وارد دالان‌ها می‌گردید و لایه‌های سست را در مسیر خود تخریب می‌كرد. تعدادی ایوان كه از سنگچین ساخته شده‌اند و همچنین مقداری خرده سفال در انتهای این تالار وجود دارد. این تالار فاقد تزئینات آهكی است.
بعد از تالار اول، تالار دوم قرار دارد. بین تالار اول و دوم دیوار سنگچینی واقع شده كه طول آن ۸ متر و پهنای آن ۱.۵ متر است و در حال حاضر قسمتی از این دیوار تخریب شده و درگاهی به عرض ۲ متر بوجود آورده كه مدخل تالار دوم را تشكیل داده است. در این ناحیه تاقدیس كوچكی با ارتفاع ۸ متر قرار دارد كه ابتدای تالار دوم است. تالار دوم دارای تاقدیس به ابعاد ۵۰ در ۶۰ متر و ارتفاع ۲۰ متر است. در دیواره این تالار یك شكاف بزرگ به چشم می‌خورد. این تالار نیز فاقد تزئینات آهكی است.
ابعاد این تالار ۴۰ در ۵۰ و ارتفاع آن ۱۵ متر است. در این تالار تزئینات آهكی فراوان است كه در روی سقف و دیوار این تالار چكنده های گل كلمی و نخودی دیده می‌شود، تمام تالار پوشیده از چكیده‌های مخروطی دانه انگوری می‌باشد. در طرف راست تالار دالانی به طول ۱۰ متر وجود دارد كه به اتاقی منتهی می‌شود، دیوارها و سقف این اتاق با تزئینات خوشه انگوری، گل كلمی، ستون‌های سنگی و آبشار سنگ پوشیده شده است، این اتاق دارای دهانه دیگری است كه به انتهای تالار سوم می‌رسد.
انتهای تالار سوم راهرویی به عرض ۲ متر و ارتفاع ۶ متر بوده كه پس از طی ۵۰ متر، استالاگمیت بزرگی دیده می‌شود. پس از حدود ۲۰ متر بلندترین چكیده غار به بلندی ۱۲ متر دیده می‌شود. در اینجا چكنده‌های نیزه‌ای نیز دیده می‌شوند.
